Ssaki parzystokopytne reprezentują dziki Sus scofa spotykane również w trzcinowiskach i grądzikach, sarny Capreolus capreolus, a w południowej części Parku również jelenie Cervus elaphus. Liczna jest populacja największego ssaka doliny - łosia Alces alces, którego najczęściej można spotkać w nadrzecznych łozowiskach i podrostach sosnowych.
Drapieżnikiem silnie związanym ze środowiskiem wodnym jest wydra Lutra lutra. W Narwiańskim Parku Narodowym znajduje odpowiednią bazę pokarmową w postaci ryb, płazów i bezkręgowców oraz naturalne siedliska i mały stopień penetracji doliny przez człowieka. Ponadto grupę tych organizmów reprezentują m.in. gronostaj Mustela erminea, tchórz zwyczajny Mustela putorius, lis Vulpes vulpes, jenot Nyctereutes procynonoides, borsuk Meles meles, kuna domowa Martes foina, kuna leśna Martes martes, łasica Mustela nivalis i norka amerykańska Neovision vision. Jest to gatunek inwazyjny, który trafił do Europy jako zwierzę futerkowe. W wyniku ucieczek z hodowli przeniknęła do środowiska naturalnego, czego skutkiem są przekształcenia fauny gatunków nadwodnych w wyniku jej drapieżnictwa. Ofiarami norki są gryzonie żyjące w środowiskach nadwodnych m.in. piżmak Ondatra zibethicus, karczownik ziemno-wodny Arvicola amphibius, niektóre gatunki ptaków wodno-błotnych, szczególnie łyski Fulica atra, perkozy i kaczki.
Ssaki owadożerne – ryjówka aksamitna Sorex araneus i ryjówka malutka Sorex minutus oraz
drobne gryzonie nornik północny Microtus oeconomus, mysz polna Apodemus agrarius i
badylarka Micromys minutus zamieszkują głównie tereny otwarte.
Bóbr Castor fiber jest największym europejskim gryzoniem. W zależności od ukształtowania terenu zamieszkuje nory lub żeremia, które dominują w Narwiańskim Parku Narodowym. Ssaki te wznosząc tamy na ciekach podnoszą poziom wody, zwiększając retencję i powierzchnię mokradeł. Z ekologicznego punktu widzenia działalność bobrów ma pozytywne znaczenie, jednak w odniesieniu do działalności człowieka przynosi też szkody w postaci zalewania lasów i terenów użytkowanych rolniczo, niszczeniu nasypów, ogryzaniu drzew.
Ziemnowodny tryb życia prowadzi również rzęsorek rzeczek Neomys fodiens, jedyny jadowity ssak polujący na ryby i płazy paraliżując je jadem zawartym w ślinie.
W Parku stwierdzono występowanie dwóch gatunków zimujących nietoperzy: gacka brunatnego Plecotus auritius oraz nocka rudego Myotis daubentoni. Latem stwierdzono również obecność mroczka późnego Eptesicus serotoninus i borowca wielkiego Nyctalus noctula.
Drapieżnikiem silnie związanym ze środowiskiem wodnym jest wydra Lutra lutra. W Narwiańskim Parku Narodowym znajduje odpowiednią bazę pokarmową w postaci ryb, płazów i bezkręgowców oraz naturalne siedliska i mały stopień penetracji doliny przez człowieka. Ponadto grupę tych organizmów reprezentują m.in. gronostaj Mustela erminea, tchórz zwyczajny Mustela putorius, lis Vulpes vulpes, jenot Nyctereutes procynonoides, borsuk Meles meles, kuna domowa Martes foina, kuna leśna Martes martes, łasica Mustela nivalis i norka amerykańska Neovision vision. Jest to gatunek inwazyjny, który trafił do Europy jako zwierzę futerkowe. W wyniku ucieczek z hodowli przeniknęła do środowiska naturalnego, czego skutkiem są przekształcenia fauny gatunków nadwodnych w wyniku jej drapieżnictwa. Ofiarami norki są gryzonie żyjące w środowiskach nadwodnych m.in. piżmak Ondatra zibethicus, karczownik ziemno-wodny Arvicola amphibius, niektóre gatunki ptaków wodno-błotnych, szczególnie łyski Fulica atra, perkozy i kaczki.
Ssaki owadożerne – ryjówka aksamitna Sorex araneus i ryjówka malutka Sorex minutus oraz
drobne gryzonie nornik północny Microtus oeconomus, mysz polna Apodemus agrarius i
badylarka Micromys minutus zamieszkują głównie tereny otwarte.
Bóbr Castor fiber jest największym europejskim gryzoniem. W zależności od ukształtowania terenu zamieszkuje nory lub żeremia, które dominują w Narwiańskim Parku Narodowym. Ssaki te wznosząc tamy na ciekach podnoszą poziom wody, zwiększając retencję i powierzchnię mokradeł. Z ekologicznego punktu widzenia działalność bobrów ma pozytywne znaczenie, jednak w odniesieniu do działalności człowieka przynosi też szkody w postaci zalewania lasów i terenów użytkowanych rolniczo, niszczeniu nasypów, ogryzaniu drzew.
Ziemnowodny tryb życia prowadzi również rzęsorek rzeczek Neomys fodiens, jedyny jadowity ssak polujący na ryby i płazy paraliżując je jadem zawartym w ślinie.
W Parku stwierdzono występowanie dwóch gatunków zimujących nietoperzy: gacka brunatnego Plecotus auritius oraz nocka rudego Myotis daubentoni. Latem stwierdzono również obecność mroczka późnego Eptesicus serotoninus i borowca wielkiego Nyctalus noctula.