Wody Parku charakteryzują się dużą różnorodnością gatunkową występującą w nurcie rzeki, jej dopływach i licznych starorzeczach. Stwierdzono występowanie ponad 200 gatunków wrotków, ponad 70 gat. skorupiaków planktonowych i ponad 250 gat. makrobezkręgowców wodnych, z których 13 to gatunki rzadkie i zagrożone. Należą do nich m.in. jętka Baetis liebenaue, ślimaki – błotniarka otułka Lymnea glutinosa, zawójka Valvata pulchella, zatoczek moczarowy Anisus spirorabis, małże - skójka gruboskorupowa Unio crassus i szczeżuja spłaszczona Anodonta complanata.
Do najlepiej rozpoznanych gatunków owadów należą motyle dzienne, których stwierdzono 66 gatunków co stanowi 40 % gatunków motyli występujących na obszarze Polski. Park charakteryzuje się umiarkowanym bogactwem tej grupy organizmów, ale wynika to głównie z jego niewielkiej powierzchni. Występują tu przedstawiciele powszelaków, bielinków, modraszków i rusałek. Stwierdzono wstępowanie czterech gatunków znajdujących się pod ochroną prawną, do których należą: czerwończyk nieparek Lycaena dispar, strzępotek edypus Coenonympha oedippus, modraszek alkon Phengaris alcon, i strzępotek soplaczek Coenonympha tullia. Można je obserwować m.in. na grobli pod Kurowem i uroczysku Rynki. Czerwończyk nieparek i strzępotek edypus, który jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków motyli w Europie znajdują się w II i IV załączniku Dyrektywy Siedliskowej.
W Narwiańskim Parku Narodowym stwierdzono występowanie 47 gatunków ważek w tym 30 przedstawicieli ważek różnoskrzydłych i 17 przedstawicieli równoskrzydłych. Stanowi to 2/3 fauny krajowej tej grupy owadów. Sześć gatunków objętych jest ochroną prawną w tym objęte ochroną ścisłą tzw. gatunki „naturowe” – trzepla zielona Ophiogompphus cecilia i zalotka większa Leucorrhinia pectoralis wymienione w zał. II oraz żagnica zielona Aeshna viridis wymieniona w IV załączniku Dyrektywy. Pozostałe 3 objęte są ochroną częściową – należą tu gadziogłówka żółta Gomphus flavipes, straszka syberyjska Sympecma paedisma oraz miedziopierś północna Somatochlora arctica.
Do najlepiej rozpoznanych gatunków owadów należą motyle dzienne, których stwierdzono 66 gatunków co stanowi 40 % gatunków motyli występujących na obszarze Polski. Park charakteryzuje się umiarkowanym bogactwem tej grupy organizmów, ale wynika to głównie z jego niewielkiej powierzchni. Występują tu przedstawiciele powszelaków, bielinków, modraszków i rusałek. Stwierdzono wstępowanie czterech gatunków znajdujących się pod ochroną prawną, do których należą: czerwończyk nieparek Lycaena dispar, strzępotek edypus Coenonympha oedippus, modraszek alkon Phengaris alcon, i strzępotek soplaczek Coenonympha tullia. Można je obserwować m.in. na grobli pod Kurowem i uroczysku Rynki. Czerwończyk nieparek i strzępotek edypus, który jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków motyli w Europie znajdują się w II i IV załączniku Dyrektywy Siedliskowej.
W Narwiańskim Parku Narodowym stwierdzono występowanie 47 gatunków ważek w tym 30 przedstawicieli ważek różnoskrzydłych i 17 przedstawicieli równoskrzydłych. Stanowi to 2/3 fauny krajowej tej grupy owadów. Sześć gatunków objętych jest ochroną prawną w tym objęte ochroną ścisłą tzw. gatunki „naturowe” – trzepla zielona Ophiogompphus cecilia i zalotka większa Leucorrhinia pectoralis wymienione w zał. II oraz żagnica zielona Aeshna viridis wymieniona w IV załączniku Dyrektywy. Pozostałe 3 objęte są ochroną częściową – należą tu gadziogłówka żółta Gomphus flavipes, straszka syberyjska Sympecma paedisma oraz miedziopierś północna Somatochlora arctica.
Owady
Do najlepiej rozpoznanych gatunków owadów należą motyle dzienne, których stwierdzono 66 gatunków co stanowi 40 % gatunków motyli występujących na obszarze Polski. Park charakteryzuje się umiarkowanym bogactwem tej grupy organizmów, ale wynika to głównie z jego niewielkiej powierzchni. Występują tu przedstawiciele powszelaków, bielinków, modraszków i rusałek. Stwierdzono wstępowanie czterech gatunków znajdujących się pod ochroną prawną, do których należą: czerwończyk nieparek Lycaena dispar, strzępotek edypus Coenonympha oedippus, modraszek alkon Phengaris alcon, i strzępotek soplaczek Coenonympha tullia. Można je obserwować m.in. na grobli pod Kurowem i uroczysku Rynki. Czerwończyk nieparek i strzępotek edypus, który jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków motyli w Europie znajdują się w II i IV załączniku Dyrektywy Siedliskowej.
W Narwiańskim Parku Narodowym stwierdzono występowanie 47 gatunków ważek w tym 30 przedstawicieli ważek różnoskrzydłych i 17 przedstawicieli równoskrzydłych. Stanowi to 2/3 fauny krajowej tej grupy owadów. Sześć gatunków objętych jest ochroną prawną w tym objęte ochroną ścisłą tzw. gatunki „naturowe” – trzepla zielona Ophiogompphus cecilia i zalotka większa Leucorrhinia pectoralis wymienione w zał. II oraz żagnica zielona Aeshna viridis wymieniona w IV załączniku Dyrektywy. Pozostałe 3 objęte są ochroną częściową – należą tu gadziogłówka żółta Gomphus flavipes, straszka syberyjska Sympecma paedisma oraz miedziopierś północna Somatochlora arctica.
Do najlepiej rozpoznanych gatunków owadów należą motyle dzienne, których stwierdzono 66 gatunków co stanowi 40 % gatunków motyli występujących na obszarze Polski. Park charakteryzuje się umiarkowanym bogactwem tej grupy organizmów, ale wynika to głównie z jego niewielkiej powierzchni. Występują tu przedstawiciele powszelaków, bielinków, modraszków i rusałek. Stwierdzono wstępowanie czterech gatunków znajdujących się pod ochroną prawną, do których należą: czerwończyk nieparek Lycaena dispar, strzępotek edypus Coenonympha oedippus, modraszek alkon Phengaris alcon, i strzępotek soplaczek Coenonympha tullia. Można je obserwować m.in. na grobli pod Kurowem i uroczysku Rynki. Czerwończyk nieparek i strzępotek edypus, który jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków motyli w Europie znajdują się w II i IV załączniku Dyrektywy Siedliskowej.
W Narwiańskim Parku Narodowym stwierdzono występowanie 47 gatunków ważek w tym 30 przedstawicieli ważek różnoskrzydłych i 17 przedstawicieli równoskrzydłych. Stanowi to 2/3 fauny krajowej tej grupy owadów. Sześć gatunków objętych jest ochroną prawną w tym objęte ochroną ścisłą tzw. gatunki „naturowe” – trzepla zielona Ophiogompphus cecilia i zalotka większa Leucorrhinia pectoralis wymienione w zał. II oraz żagnica zielona Aeshna viridis wymieniona w IV załączniku Dyrektywy. Pozostałe 3 objęte są ochroną częściową – należą tu gadziogłówka żółta Gomphus flavipes, straszka syberyjska Sympecma paedisma oraz miedziopierś północna Somatochlora arctica.